Не сакам да се премислам

Се наведнав за да го бакнам. Колку ми беа слатки тие усни. Уживањето ми стана навика.

Ќе дојдеш со мене на роденден кај Лидија вечер? - го прашав

Зошто да не. - одговори Драган

Беше собрано интересно друштво таа вечер. Скоро цело време го минував со Драган и со неговото друштво и моето го имав малку запоставено. Добро ми дојде таа промена. Прилично беа расположени сите. Се пиеше прилично, музиката беше и прегласна, но на никого од нас не му пречеше, што не може да се каже за соседите. Затекната во ситуацијата, да се наздрави за ’Среќен Роденден’ се напив и јас некаква вотка. Прилично ми се допадна вкусот па побарав и втора, па трета. Со оглед на тоа дека не сум пиела алкохол често, освен понекогаш пиво од чашата на татко ми за ручек, и оние неколку пати одкако го запознав Драган, набрзо почна главата да ми ’лебди’. Ааааааа.... Ми се отпуштија сите кочници.

Отидов до Лидија која играше со некои од друштвото.

Еј. Имаш ли клуч од спалната на твоите? - прашав

Имам. Што ќе ти е клуч? - се зачуди

Најди го, па ќе ти кажам. - се изнасмеав несмасно

Пробуричка во плакарот и се врати.

Еве.

Супер. Дај ми го. - и’ го грабнав од раката и се вратив кај Драган

Ајде со мене - го истргав за ракавот од кошулата

Ме изгледа зачудено прво мене, а потоа Лидија.

Ајде! Може и да се премислам. - го повлеков посилно овој пат и тој само се ’одвлечка’ по мене

Претрчавме преку ходникот, се втурнав во спалната, тој влезе по мене и заклучив. Сеуште ја имав глупавата насмевка на лицето, се клештев додека се соблекував.

Ајде! - ги расфрлавав парчињата облека од себе

Легнав на креветот. Очигледно му беше шок. Стоеше над мене и ме гледаше зачудено неколку минути. Не го ни бакнав, не се ни галевме, никаква предигра на која бевме навикнати. Но сакав да биде тогаш, на брзина, да немам време за размислување.

Следна сцена беше: Драган се соблекува на брзина.

Ги раширив нозете. Замижав. Легна над мене. Почувствував како неговиот кур се обидува да влезе во скоро сувата пичка. Не се повлеков, само чекав да продре. Проба неколку пати. Мижев и чекав. По неколку обиди се протна. Почувствував болка во внатрешноста. Низ образите ми се слеаа солзи. Но не плачев од физичката болка. Плачев зошто ме болеше душата, на некој начин.

Се’ се одвиваше многу брзо. Како да не бев во своето тело. Се чувствував како да набљудувам од страна. Го гледав како ме налегнува и со секој налет воздивнува. Се гледав себе си како лежам под него, нема. Видов како сврши во дланката. Видов како се исправив и се избришав со гаќичките кои ми беа фрлени до креветот. Како на нивната белина се измачка светло - розова крв.

Види. - му реков без да го погледнам в очи испружувајки ја раката со гаќите.

Се збогував со еден дел од мојот живот и се спремав да започнам нов начин на постоење.