friendsip.. or what?

Прв пат ќе се видиме во живо денес. Се знаеме веќе долго време, но тоа познавање не е ’вистинско’, ако може така да се каже, затоа што интернетот е сепак криење позади зборови и фотографии во кои позираме да го извадиме максимумот од нас. Седиме во сепарето јас и тој и се штрекнуваме на секој минувач кој и најмалку ќе ни заличи на оној што го видовме на сликата која ни ја испрати нашиот cyber пријател. Премногу сум вознемирена за да размислувам правилно. Веќе почнав да паничам, а мојот мил ме смирува со зборовите:

Па само ќе се запознаеме.

Минува еден покрај кафулето, не е тој, минува и втор и трет и еве го - Него. Влегува и тргнува кон нас. Не може да погреши, скоро е празно местото и само ние сме пар со изглед кој подсетува на лицата кои тој ги виде на мониторот во неговата канцеларија пред некој ден.

Едно ’Здраво’ проследено со уште две. Седна покрај нас и почнавме со вообичаениот муабет кој го прават сите оние кои се нашле со некого со кој и немаат што да зборуваат, но куртоазијата не им дозволува да молчат. И така напнато, но со обид да се направи да изгледа релаксирано и спонтано протекуваат 30тина минути после кои, нашиот нов пријател се одважи да ни каже дека тој е сам дома и дека ако сакаме можеме да отидеме кај него.

??? И сега што??? Сакаме ли или не сакаме да го спроведеме на дело она за кое фантазиравме и се договаравме со месеци наназад? Има ли смисла, поента, потреба воопшто да се впуштиме во такво нешто? Помислата на новото привлекува, но на непознатото во исто време и плаши и збунува. Го повикав мојот најмил да ме придружува во тоалетот за да размениме два-три збора пред да дадеме одговор на предлогот од пријателот. Се извинивме и отидовме... Само што се затвори вратата од wc-то зад нас јас во истиот момент повторно почнав да треперам.. и повеќе не знаев дали од возбуда или од страв.

И што ќе правиме сега? - го прашав

Па можеме да отидеме... не мора да значи дека нешто воопшто ќе се случи. Ти знаеш дека се’ од тебе зависи. Знаеш дека ако сакаш, кога сакаш можеш да ја прекинеш целата игра. - ми одговори, очигледно и тој збунет.

Се вративме и му кажавме дека сакаме да отидеме кај него. Какви ли се тоа гости само.... ?

И во малиот стан повторно исто... внимателен дочек, гостопримливост, кафе, резервиран разговор. Но како што одминуваат минутите тензијата се повеќе и повеќе расте та дури во еден момент сите веќе чувствуваме дека е толку набиена атмосферата што е готова да експлодира. Но кој да го направи првиот чекор. Јас не можам, мојот најмил не може и тогаш храбро истапува пријателот со изјавата:

Ти треба ли помош? - прашува ....... ’да започне предиграта’ - се неизустени зборови но толку јасни за сите нас тројца и јас само испуштам едно:

Да......

Statistics - Dali ste imale one night stand?

I need his assistance

Се научив да дркам само со негова помош и повеќе не ми е убаво кога сама се задоволувам.

Имаме шема:

Ги симнувам пантолоните и гаќите, седнувам на креветот, тој се сместува лево од мене. Го стимулирам клиторисот со десната рака, а со левата го обфаќам околу вратот. Неговата лева рака е на отворот на мојата пичка, не внатре, на отворот, само колку да чувствувам притисок, а со левата си игра со мојата лева брадавица, мора да е левата бидејки ми е почувствителна од десната. Се дркам, а тој, со два прста, прави движења напред-назад по неколку милиметри. Ауф! Свршувањето е во 99% од случаите Експлозивно!!! Имам контракции во пичката, во аналниот отвор, во стомакот.. насекаде низ моето тело чувствувам треперење... се превиткувам и врискам во неговите раце.. тој се обидува да ме задржи да не одлетам од креветот.

А за што фантазирам додека се самозадоволувам? .....

За тоа друг пат... :)


п.с. поздрав до П.

Statistics

Ловци ! :)

Basic

Како ја убивате досадата? Ви се случило ли да се ебете со некој/а само поради тоа што Ви било досадно тој ден и сте немале попаметна работа? Мене да. Само глупости ми се случувале веројатно...

Кафулето веќе е пред затварање, а тебе не ти е доста од забавата, сакаш уште. Три - четирите вотки пред тоа не ти даваат на мира да си отидеш дома и да си легнеш. Си го запознала таа вечер, прв пат во животот го гледаш, не ти е ни нешто посебен, а и муабетот бил лит со оглед на околностите и можноста за конверзација во прегласното собуле наречено ’место за шема’. Единствено што те привлекло е желбата да потрае доброто чувство кое си го добила предходно, и неговото индискретно, благо речено, а всушност нападно насрнување врз тебе. Но те возбудува баш тоа што е безобразно straight forward. Она негово ’ненамерно триење’ на неговата машкост по твојата бутина ти го пореметува правилното расудување и те прави да размислуваш декадентно, единствено водена од базичните инстинкти. Сакаш да се париш, затоа што си женка и си плодна, а тој, ако не повеќе, барем глуми алфа мажјак. Што е најсмешно, не си сигурно ни дали добро си разбрала како му е името, но што е тоа битно, не сте во МВР, генералиите и не се толку битни, она што е битно е тензијата која виси во воздух. Хмммм...

Ајде на кафе кај мене.

Покана..? Какво е тоа кафе во три по полноќ? Ама знаете и обајцата дека не е никакво кафе во прашање. Тајмингот за кафе апсолутно промашен, но тајмингот за ’кај мене дома’ - full score. Нормално, со оглед на твоите моментални афинитети и потреби, прифаќаш и тргнувате во непознат правец и ни блиску до илузионото кафе кое никогаш нема ни да започнете да го пиете. Се’ почнува со влегување во неговиот темен автомобил, прифатливо долго/кратко возење наоколу, како предигра, и за финиш прекрасната глетка, која ги прибрала сите светла од градот. Е тука божемски ќе се воодушевувате на она што значи град во сладок сон се додека не те истурка врз хаубата, не ти го завлече фустанот нагоре и не ти го напика до крај, ама баш онака како да не видел пичка уште од оној ден кога излегол од на мајка му. Не дека тебе ти е лошо.. напротив, стрпливо си чекала веќе, скоро три часа, за тоа да се случи и да си ја добиеш ветената награда. 100% чисто ебење, без ниту една друга емоција која би можела да ти го расипе она чувство на апсолутно физичката исполнетост... Како шлаг на тортата... неговата сперма се разлева по свиленкастите чорапи.

Bye.

Liquid

Една од предностите (или мааните) кои ги имам е и мојата љубопитност, мојата потреба да ја истражувам својата сексуалност. Да пробам нови нешта. Го знам тоа за себе одамна, многу одамна, веројатно уште од пред да станам сексуално активна. Но за тоа не ми е доволно само да имам партнер со кој можам да си ‘играм‘, туку тоа да биде партнер кој добро го познавам и апсолутно му верувам. Тој е таков. Многу често знам да помислам

Ист е како мене

Седеше пред компјутерот занесен и апсолутно исклучен од светот околу него.

Досадно. Не ми се гледаше телевизија. Се моткав навака - натака. Го набљудував од страна. Не знам што ми се сврте во главата, не знам од каде ми дојде таа идеја. Апсолутно без размислување само ја спроведов. Клекнав на подот четириножечки. Полека се придвижив накај бирото. Не ме забележа веднаш, сеуште беше внесен во играчката. Лазев бавно како мачка која лови плен. Веројатно со аголот на окото ‘сними‘ дека нешто блиску до него се движи. Се заврте.

Што правиш? - праша поднасмевнато

Ништо - го гледав право в очи

Јасно му беше дека барам нешто од него, дека сакам да си ‘играм‘. Не се помести од местото, само ме гледаше. Нити јас не побарав да дојде, не ми беше тоа во план. Полека се завртев за 180 степени, сега бев како кучка која се спрема за парење, долу, на сите четири, го покажува задникот. Полека ги симнав до коленици тренерките заедно со гаќичките. Не чув да стане од место. Само гледаше и очекуваше што следно ќе направам. А јас, ништо, само стојам така со гол задник. Испрчен на горе му нудеше прекрасна глетка на двете мои дупки. Сигурно веќе замислуваше како ми го става во некоја од нив.

Немој да стануваш. Само гледај. - го замолив

Добро, еве седам

По неколку минути наизглед безмислено седење и гледање во нешто што како да му се подава, но не се дава, остана вчудоневиден кога виде како по мојата пичка и надолу по нозете се слеа топлата златно - жолта мочка. Дел од течноста заврши врз тренерките и гаќите, а дел на подот под мене.

И сега, тепихот? - се смешкаше

Се пере - му одговорив додека мојот поглед се прелеваше во неговите црни похотни очи

Сакав да дознаам како ќе се чувствувам ако тоа се случи. Неверојатно е каков еротичен набој предизвика едноставно физиолошко празнење. Не знам што точно го предизвика возбудувањето. Можеби е поврзано со субмисивност и доминација? Можеби поради тоа што е нешто што се прави во приватност, а јас го направив така бесрамно пред неговите очи? Можеби изгледаше како да си ја обележувам територијата? Можеби затоа што баш пред него тоа го направив, бидејќи сакам да знае се‘ за мене, да ме познава секаква? Можеби.... можеби... Знам само дека ме возбуди мене, а и него...

Другата страна на медаљата

Не го познавав баш најдобро. Ми беше повеќе познаник одколку пријател. Но сепак мислев дека знам доволно за да можам со него да разговарам нормално и да нема некои посебни изненадувања.

Ме викна на кафе. Не бев сигурна дали прифатив затоа што ми се допаѓаше или затоа што само сакав да се дружам со него тој ден. Беше прилично ок, седевме и разговаравме неврзано, чисто колку да ’пополниме’ слободно време. Отиде да го свари проклетото кафе, а кога се врати седна до мене на каучот. Во еден момент се навали накај мене и ме бакна. Бев малку зачудена, но му возвратив. Кога се повлече му кажав дека би сакала да си одам.

Зошто? - ме праша

Затоа што не сум сигурна дека би сакала вака да се одвиваат работите меѓу нас. - одговорив

Само уште малку - прошепоти и ме повлече накај него

Се тргнав и му реков дека не е паметно. По втор пат. Очигледно беше глув за она што го зборував и повторно го направи истото. Се обидов да го одтурнам со рацете. Не ми успеа. Помеѓу бакнежите кои ми ги даваше му повторував да се тргне. Моите зборови останаа да лебдат во празно, како да не сум ги ни изустила.

Неговата игра стана пожестока. Ме турна на креветот и легна врз мене. Веќе бев во паника кога ја почувствував целата негова тежина врз моето тело. Се борев, но што значеше мојата борба? Ништо. Движења на глушец под гладен мачор. Безполезно. Неверојатно е тоа што ги бев подценила мажите и нивната физичка сила. Неверојатно ми беше што со една рака успеа да ми ги прикова на креветот двете мои, а со другата да ми ги соблече фармерките и гаќите. Плачев. Веќе ми беше јасно дека залудно се обидувам да избегам од она кое и вака и така ќе се случеше. Тој веќе беше одлучил. Се плашев дека и покрај она што сака да го направи, ако продолжам да се спротивставувам, ќе добијам и ќотек.

Те молам барем користи кондом - го замолив низ солзи

Добро - беше само одговор, но не и дело

Се разбира го направи тоа без кондом. За да биде уште побизарно јас бев влажна. Душата ми беше помала од зрно грашок, солзите само онака ми се слеваа низ образите, мозокот ми беше numb, а проклетата таа беше влажна.

Се сеќавам многу добро на тоа како изгледаше неговото лице додека беше врз мене. Чудовиште. Глупаво, знам, но така изгледаше, полунасмевнат со ладна фаца, уживаше во она кое мене ми нанесуваше болка. Душевна. Но и таа знае да боли многу, некогаш повеќе и од онаа добиена од шамар.

Заврши. Стана да си ги дигне панталоните. Се облеков и јас. Сеуште ми течеа солзи. Ме испрати до вратата. Ѓубре, уште имаше лице да ме бакне на образ на заминување, ѓубре

Ќе се видиме - ми рече

како се’ да е нормално, како да сум му саканата девојка која ја испраќа дома после добро поминато време со неа. Каков ли е тоа човек?

Веднаш кога влегов дома отидов да се истуширам. Се триев со каменот што го користам за чистење на петите. Сакава да ја исчистам гнасотијата која ја остави на моето тело, сакав да се ослободам од неговата миризба. Ми се гадеше. Што и да Ви кажам дека плачев сеуште? Ништо не значи да Ви кажам, но плачев. Жал ми беше што нечистотијата која ја чувствував не беше по моето тело. Не можав ни со вода, ни со сапун, ни со каменот да ја истријам нечистотијата која ми беше ’залепена’ на душата.

Што би било паметно во случајов?

Навистина е страшно тешко да се администрира блогов. Не можев да Ве настасам во Вашите изливи на емоции. Коментарите на некои од Вас се: ’да не ти се верува што се’ некој може да изнакаже’.

Не сакам блогов да згасне, не сакам да биде VIP зона, не сакам да оневозможам коментари. Сакам да можете сите да читате и сите да коментирате. Но има моменти кога се запрашувам самата себе ’Дали вреди?’.

Тоа што мене ме навредувате веќе не го ни перцепирам и можам да ви прогледам низ прсти, но Вие и меѓу себе се навредувате. И ќе го отворам блогот и ќе ги прочитам коментарите и веќе губам желба да напишам нешто.

Уште пострашно ми е што некои од Вас нагаѓаат која сум навистина. Со Вашето нагаѓање имплементирате девојки кои ќе бидат label-увани за нешто што не строиле. Мојата свест и совест, како човек, не ми дава да дозволам некого, поради мене, да биде погрешно осуден.


Еве Ве прашувам:

Дали ќе бидете пристојни во Вашите изјави?

Дали Вашите коментари ќе бидат на темата на одреден пост или повторно ќе морам да се борам со ветерници?


Оставам на Вас. Изјаснете се.


Анелиа

Никогаш не вели никогаш

Често знаеше да ми дофрли како сум му интересна, дека сум симпатична, пријатна за разговор. Како за инает постојано ни се вкрстуваа патиштата и ќе се случеше да се сретнеме во град, кај другарка ми на гости. Со неа живеев прилично добро, а тој колку што се сеќавам и’ беше некаков тетин. Беше прилично згоден 42 годишен маж со малку проседа коса, која за инает, на него совршено изгледаше. Инаку чувствував аверзија кон мажи кои дома ги чека сопругата, а тие претпочитаат апетитот да го добијат некаде надвор од брачниот кревет. Изгледа дека се во право луѓето кои велат ’Никогаш не вели никогаш’.

И нормално, и јас го искусив тоа на своја кожа. Како е од нешто да бегаш, а тоа да те дофати.

И тој ден, како и многу пати пред тоа, се сретнавме во град.

Здраво Анелиа - подаде рака, а меѓу нас имаше уште, барем, три чекори пат

Здраво - возвратив љубезно

Во шопинг?

Ах не, морам да звршам некоја бирократска работа. Далеку од задоволство - се насмевнав

Брзаш?

Па и не баш, морам да чекам да помине паузата. Знаеш, кај нас повеќе се паузи отколку работа - повторно се насмевнав

Е па супер. Мислам, ако имаш време, можеме да седнеме на кафе некаде. И така и јас сум слободен наредниов саат време.

Нема проблем - зошто не би одела на кафе со него, разговорите секогаш ни беа интересни

Се сместивме во едно од сепарињата во блиското кафуле и нарачавме по едно експресо. Не ми фалеше кофеин, но тоа е стандардна напивка што се конзумира во времето што ти е ’поклонето’.

Разговорот течеше убаво, впрочем, ништо поразлично од она што до тогаш сме разговарале. Вообичаени муабети без некоја посебна причина. И нормално, долета и неговата типична флертувачка страна, која автоматски му се уклучуваше кога беше блиску до мене. Морам да признаам дека секоја негова изјава ми ласкаше. Па кому не би му било задоволство да го фалат и да знае дека е привлечен, да му кажуваат дека е паметен? Ако не друго, одлична храна за егото.

Анелиа, јас пак сакам да се видиме.

Сигурно пак ќе се сретнеме во град или кај внука ти. Тоа барем добро ни оди - му одговорив

Ама не. Јас сакам да се видиме. Да се видиме јас и ти... Насамо...

Се замислив. Па тој мене ми предлага состанок? И што треба јас сега да кажам?

Да, сакам да се најдам со тебе. - ?

Не, не сакам, нема шанси. - ?

Ми прелетуваа мисли во главата. Што е правилно? Глупаво ми е да се гледам со женет, знам што ќе се очекува од мене. А покрај тоа тој и е тетин на другарка ми. Како ќе ја погледнам во очи нејзе? Како ќе биде него кога ќе го видам кај неа? Но тој е толку добар со мене. Секогаш ме насмева. И пријатен е. И не изгледа лошо. И внимателен е. Искрено, помислив неколку пати, во ова време што го познавам, како би било да го бакнам. Ама тоа не сум јас. Јас така не правам.

Кажи ми го твојот телефонски број, да те побарам. - ми рече

Here goes nothing! - си помислив и како од пушка му ги изрецитирав цифрите

Сега морам да одам. Паузата сигурно завршила. - одговорив додека избезумено си ги собирав работите од масата и со наведната глава истрчав надвор

Се слушаме - едвај го чув додека ја отварав вратата за да излезам

Резултати? (анален секс)

Малку ми се збунувачки резултатите.

Ме интересира, дали мажите кои гласале со ’Не’, мислеле дека прашањето е “Дали тие биле ебени во газ?“

Ако е така, значи не сум го поставила прашањето доволно разбирливо и ќе направам нова анкета.

А ако не е така разбрано прашањето, тогаш од 18 мажи, само 5 имаат ебено жена во газ.

Ајде изјаснете се.